گنبد غفاریه مراغه، جنب پارک شهر قرار گرفته است. نام مدفون بنا در کتیبه بالای ورودی آمده؛ اما امروزه که اکثر قسمت های این کتیبه از بین رفته، تنها القاب او، المالکی، العای، العادلی باقی است.
مسجد آقا عباس آمل استان مازندران در خیابان شهید بهشتی، خیابان مهدیه، بازار نوراسته قرارگرفته است. بانی اولیه مسجد آقا میرزا محمد و آقا شاهرخ آملی بودند ولی ساخت آن را آقا عباس، پسر میرزا محمد، به اتمام رساند و مسجد به نام وی مشهور شد.
ویلای برادر بزرگتر، پروژه ای است که به عنوان فینالیست مجله معمار در گروه ساختمان های مسکونی تک واحدی، در سال 1396 انتخاب شد.
ویلای برادر کوچکتر اثر علیرضا تغابنی از دفتر معماری دیگر، یکی از بناهای منحصر بفرد در لواسان تهران است که توانست رتبه سوم مشترک جایزه معمار در بخش مسکونی تک واحدی، سال 1394 را از آن خود کند.
یکی از بهترین ایده های تزیین خانه، تغییر دکوراسیون متناسب با فصل است. کدو تنبل یکی از میوه های است که نماد ورود پاییز است. هر کشوری بسته به سنت و سلیقه کدو تنبل را برای جشن ها تزیین می کند.
مقبره حاج حسین خوانساری اصفهان، در تخت فولاد، بلوار آزادگان این شهر قرار دارد. حاج حسین خوانساری از رجال و دانشمندان معروف عصر صفویان بود و در دربار شاه سلیمان صفوی نفوذ بسیار داشت. وقتی شاه سلیمان قصد سفر داشت، از حاج حسین خواست که در غیبت او، به نیابت، امور مملکتی را اداره کند.
مقبره درب امام اصفهان، در خیابان جمال الدین عبدالرزاق، کوی حمام وزیر، کوچه شهید جزی این شهر قرار دارد. بر اساس کتیبه سردر مقبره درب امام اصفهان، دو امام زاده مدفون در این بقعه، ابراهیم بطحایی و زین العابدین می باشند.
مسجد عمادالدوله کرمانشاه در خیابان مدرس، بازار مسگرها این شهر قرار گرفته است. این مسجد را میرزا عمادالدوله، سرحد دار عراقین و والی غرب، احداث کرده است.
امام زاده غلام رسول چابهار در حاشیه شرقی این شهر قرار دارد. این بقعه منسوب به سیدنا محمد یا غلام رسول است. او از اعرابی بوده که اجدادش به چابهار کوچ کرده بودند و خود در این شهر می زیسته است. هر ساله، از روز بیست و چهارم ذی القعده، به مدت هفت شب، در بزرگداشت این شخص، جشنی برپا می شود. متاسفانه اطلاعی از بانی این بقعه در منابع مشاهده نشده است.
بقعه خواجه اتابک کرمان در خیابان شهید فتحعلی شاه، خیابان عطایی این شهر قرار گرفته است. مدفون این بنا خواجه اتابک معروف به بزقوش، از عرفا و صاحب کمالات معنوی، بوده است.
برج قربان همدان در خیابان طالقانی، کوی زندی ها قرار گرفته است. تنها کتیبه تاریخ دار موجود در برج قربان همدان بر سنگ قبری است که در میانه برج قرار دارد و عبارات آن به سبب ساییدگی به دشواری خوانده می شود. این کتیبه مورخ به 1090 یا 1009 است.
مسجد بالا محله محمدیه، در روستای محمدیه شهرستان نایین استان اصفهان قرار دارد. بانی این مسجد ناشناخته است.
کتیبه تاریخ دار مسجد جامع نوش آباد کاشان، بر روی یکی از درهای کنده کاری شده آن، مورخ به 1133 است. مسجد جامع نوش آباد کاشان مشتمل بر: صحنی وسیع - دو ایوان مرتفع، در جبهه های شمالی و جنوبی - شبستانی بزرگ، در جبهه شرقی می باشد.
مسجد جامع بناب (مهرآباد) مربوط به دوره صفوی می باشد. این مسجد در شهر بناب استان آذربایجان شرقی، میدان مهر آباد واقع شده است. کتیبه ای بر دیوار شمالی بنا به تاریخ 951 است. کتیبه ی دیگر بنا درباره تعمیرات سال 1210 است.
مسجد امام سمنان در میدان هفده شهریور، خیابان ابوذر غفاری، کوچه شهید بهشتی قرار گرفته است. این بنا پیش از این به مسجد شاه و مسجد سلطانی مشهور بوده است.
براساس کتیبه سردر، بانی مسجد جامع ورزنه محمود بن مظفر ورزنه ای، ملقب به عماد، بوده است. وی از رجال مشهور ورزنه در زمان شاهرخ تیموری بوده و نام او در کتیبه شبستان بیت الشتای مسجد جامع اصفهان نیز آمده است. استاد معمار مسجد جامع ورزنه حیدر بن حسین بناء اصفهانی و استاد کاشی کاری آن علی بن صدرالدین صفار بوده و کتیبه ایوان جنوب و سردر به خط سید محمد نقاش است.
مسجد سلطانی بروجرد معروف به مسجد امام بروجرد در میدان قیام، خیابان خرمشهر قرار گرفته است. این بنا مربوط به دوره قاجاریان است و در ادوار بعد، مرمت هایی در آن صورت گرفته است.
امامزاده قاسم بابل در خیابان 22 بهمن، میدان آستانه شهر بابل استان مازندران قرار گرفته است.
مسجد سنگی ترک (مسجد قریه ترک) در شهرستان میانه، روستای تَرک استان آذربایجان شرقی قرار گرفته است. در منابع آمده است که زیباترین نمونه درهای قرن هفتم هجری قمری در مسجد تَرک میانه دیده می شود.
هر قسمت از مسجد جامع یزد، در زمانی ساخته شده و بانیان متعددی داشته است. اولین بانی احتمالا عمرولیث صفاری بوده است. دیگر بانی شناخته شده مسجد جامع یزد علاءالدوله گرشاسب بن علی بن فرامرز بن علاءالدوله ابوجعفر کالنجار، حاکم یزد در سال های 488- 513 بوده است. امروزه از بخش قدیم مسجد جامع یزد اثری باقی نیست و بنای کنونی از آثار سید رکن الدین محمد بن قوام الدین محمد بن نظام حسینی یزدی قاضی (متوفی به سال 732) است که پس از فوت وی، مولانا سعید شرف الدین علی آن را به پایان رسانده است و افرادی دیگر نیز در ساخت این مسجد سهیم بوده اند.